ਮੇਰੇ ਉਦਾਸ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਕਵਿਤਾ

ਕਿੱਥੇ ਹੈ ਮੇਰੇ ਉਦਾਸ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਕਵਿਤਾ
ਜੋ ਮਲਕੜੇ ਜਿਹੇ ਮੇਰੇ ਬੂਹੇ ਤੇ ਆਣ ਬਹਿੰਦੀ
ਤੇ ਮੇਰਾ ਸੱਭ ਕੁਝ
ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਸਾਂਭ ਲੈਂਦੀ
ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਮੇਰਾ ਖਿਲਰਿਆ ਵਜੂਦ
ਪੋਟਾ ਪੋਟਾ ਖਿੰਡੇ ਸੁਪਨੇ
ਕਿਸੇ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਰੁਸ ਕੇ ਬੈਠੀਆਂ ਸਧਰਾਂ
ਕਪੜੇ

ਕਿਤਾਬਾਂ

ਕਾਗਜ਼

ਕਲਮਾਂ

ਤੇ ਤਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉਲਝਿਆ ਮੈ

ਉਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਸੱਭ ਨੂੰ ਸੁਲਝਾਉਂਦੀ
ਸਾਰਾ ਸਾਮਾਨ ਥਾਉਂ ਥਾਂਈ ਟਿਕਾਉਂਦੀ
ਰੁਸੀਆਂ ਸੱਧਰਾਂ ਨੂੰ ਕੰਨੋਂ ਫੜ ਉਠਾਉਂਦੀ

ਹੰਝੂ ਪੂੰਝਦੀ

ਗਲ ਨਾਲ ਲਾਉਂਦੀ
ਮੇਰਾ ਵਜੂਦ
ਖਿੰਡਿਆ ਪੁੰਡਿਆਂ ਇਕੱਠਾ ਕਰਦੀ
ਮੇਰੇ ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਫੂਕ ਮਾਰਦੀ

ਤੇ ਆਖਦੀ,

ਹਾਰ ਗਇਉਂ?

ਉਹ ਮੇਰੇ ਲਈ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਕਰਦੀ

ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਕਲਾਵੇ ਵਿੱਚ ਘੁੱਟਦੀ
ਵਿਦਾ ਲੈਂਦੀ

ਫਿਰ ਮਿਲਣ ਦੇ ਵਾਅਦੇ ਨਾਲ।

ਮੈਂ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ ਅਗਲੀ ਵਾਰ।

ਇਹ ਹਰ ਵਾਰ ਹੁੰਦਾ

ਵਾਰ ਵਾਰ ਹੁੰਦਾ
ਉਹ ਆਉਂਦੀ

ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਆਉਣ ਦੀ ਤਰੀਕ

ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਉਪਰ ਉਕਰੀ ਰਹਿੰਦੀ।

ਕਿਥੇ ਹੈ ਮੇਰੇ ਉਦਾਸ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਕਵਿਤਾ
ਉਹ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਆਈ?

ਉਸ ਨੇ ਆਉਣਾ ਸੀ

ਉਹ ਆਇਆ ਕਰਦੀ ਸੀ
ਮੈਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਲਈ
ਮੈਂ  ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਤੋਂ ਖਿੰਡਿਆ ਪਿਆ ਹਾਂ
ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ

ਆਪਣੇ ਰਾਹਾਂ ਵਿੱਚ
ਕੰਡਿਆਂ ਨਾਲ ਉਲਝਿਆ
ਤਾਰਾ ਵਿੱਚ ਬੇਵਜੂਦ ਹੋਇਆ
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਉਦਾਸ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਕਵਿਤਾ
ਨੂੰ ਉਡੀਕ ਰਿਹਾ ਹਾਂ
ਉਹ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਆਈ
ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਂ ਹੀ ਨਿਰਮੋਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹਾਂ।