ਮੈਂ
ਗੁਰਦੀਪ
ਬੜੀਆਂ ਨਸੀਹਤਾਂ ਪਿਛੋਂ ਵੀ ਮੈਂ ਡਿਗਣਾ ਚਾਹਿਆਠੋਹਕਰ ਆਦਮੀ ਦਾ ਸੱਭ ਵਧੀਆ ਸਬਕ ਹੁੰਦੀ ਹੈ
ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਪੈਰੀਂ
ਆਪ ਤੁਰਨਾ ਚਾਹਿਆ
ਗੋਦੀ ਖੇਡ ਕੇ ਅਨੁਭਵ ਕਦੇ ਪ੍ਰਵਾਨ ਨਹੀਂ ਚੜ੍ਹਦੇ
ਮੈਂ ਕੰਡਿਆਂ ਦੀ ਪੀੜ
ਤਲੀਆਂ ਦੇ ਛਾਲੇ
ਰਾਹਾਂ ਦੀ ਰੇਤ ਦਾ ਸਵਾਦ
ਸ਼ਿਖਰ ਦੁਪਿਹਰਾਂ ਵਿੱਚ
ਕੜਕਦੀਆਂ ਧੁੱਪਾਂ ਵਿੱਚ
ਉਦੋਂ ਚੱਖਿਆ
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ
ਮ੍ਰਿਗ ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾਂ ਨੂੰ ਕਲਾਵੇ ਵਿੱਚ ਲੈਣ ਲਈ
ਦੌੜਿਆ
ਨਿੰਮੋਝੂਣੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਅਰਥ ਉਦੋਂ ਸਮਝੇ
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਇੱਕਲਾ
ਪਰਛਾਂਵੇਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਖੜਾ ਸਾਂ
ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਕਸ਼ ਬਦਲਦੇ ਤੱਕੇ
ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਇਤਿਹਾਸ ਬਣਦਿਆਂ ਤੱਕਿਆਂ
ਕੋੲ ਮੇਰੇ ਨਕਸ਼ ਘੜ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਹਰ ਠੋਹਕਰ
ਮੇਰੇ ਪੱਥਰ ਜਹੇ ਜਿਸਮ ਉਪਰ
ਛੈਣੀ ਵਾਂਗ ਛੋਹ ਕੇ ਲੰਘੀ
ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਤਰਾਸ਼ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰੋਂ ਮੈਂ ਲੱਭ ਰਿਹਾ ਸਾਂ
ਜਦੋਂ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਬਗ਼ਲਗੀਰ ਹੋਏ।
ਮੈਂ ਓਹੋ ਜਿਹਾ ਸਾਂ
ਜਿਹੋ ਜਿਹਾ ਮੈਂ ਚਾਹਿਆ ਸੀ।
No comments:
Post a Comment